naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Pluis

door warket

Een arend had in een steenduik een pluisje verloren. Eindelijk ben ik verlost van die driftige vogel, ga ik mijn eigen leven leiden, zong het hoog in de lucht. Het maakte een wereldreis met de wind, zag alle oorlogen en de heetste woestijnen voor zich voorbij gaan. Het was zo licht dat het nooit de grond raakte. Een keer kwam het bijna in een nachtelijk tovenaarsvuur terecht. De tovenaar had het net op tijd gezien en blies het naar de sterrenhemel tot bij Tekwar.
Hoe is het daar op die blauwe bol, …Tekwar had zoveel vragen dat het pluisje met een vallende ster terugkeerde naar de aarde. Dan werd het windstil en zweefde het op een ochtend net boven de dauw tot bij een vreemdeling die zei: ik wil vandaag ook een pluisje zijn, en het pluisje zei: ik heb genoeg gezien…strek je handpalm maar…ben moe…bewaar me tussen de bladzijden.
In dit dagrestant wil ik mij nog herinneren hoe het was, zoeken naar woorden en zinnen, gevangen in het donker, ver weg de lichtvlek van een bewoonde wereld.
De pen beweegt varend lichtwoorden uit mijn geest.

feedback van andere lezers

• Dora
  Zweefde tot voor de spiegel waar Tekwar Warket zag
  warket: Tek en Raw, Rawtek, Warket...de andere kant van mijn gespleten geest in een geheel.
• Wee
  Ik vederlichtte als betoverd mee.
  
  warket: Dat is een mooi compliment. Het veertje maakte het verhaal. Zo gaat het meestal. Gebeurtenissen maken het verhaal en wij schrijven het alleen maar op.