Volg ons op facebook
|
< terug
'HET' stinkt
Het terras is op twee manieren bereikbaar.
Via de keuken en de openslaande deuren van de woonkamer, waarvoor de tafel met tuinstoelen staat. Onder een permanente parasol. Het weer is nog weldadig, maar aan de horizon drijven donkere wolken. Eugenie zet water op. Terwijl Paul boven zijn spullen opbergt dekt zij op het terras de tafel met het plastic kleed, blauwe aardewerken theepot plus bijpassend genopte mokken. De zojuist gekochte Bretonse koektrommel met klederdrachten bevat zandkoekjes. Eus transformeert een half stokbrood tot escortdame voor onderweg. Tomaat, sla en dikke ham. Het roze vlees zwiert tussen de helften vandaan als stroken van een opwaaiende rok. Een volumineuze cancandanseres, haha. Ze gaat in de papieren boterhamzak terwijl Paul alles klaarmaakt voor de reis. Over een half uur wil hij vertrekken. Zijn kledinghoes hangt al aan de haak. Nu haalt hij hun kluis leeg. Je weet tenslotte nooit... beter dat Eus het bewijsmateriaal bewaart. Op het laatst verdwijnt een Hypermarché-tas, scheerspullen plus ondergoed, in de achterbak. Niemand zal vermoeden dat ze niet getrouwd zijn als hij aanschuift en eindelijk op zijn gemak rondkijkt. De takken, overvol walnoten, abrikozen en peren, buigen zwaar door. Uitstekende oogst. Vanaf het terras kijken ze over de vallei waar het oude Dinan tegen de volgende berg op klimt. Eugenie is duidelijk in haar element op deze plek, ziet hij tevreden terwijl ze Earl Grey drinken en genieten zolang dat nog kan...
Dat de bovenbuurman met zijn verrekijker volgt hoe zij aan het hek 'haar man' uitzwaait, merkt ze niet. De zandwolk die achter de auto stuift maakt overduidelijk dat het onderhand tijd is voor een fikse bui. Even springt het wantrouwige duveltje door haar buik, dat ze bestraffend toespreekt: Hij komt WEL terug… al zijn spullen liggen boven. Na nog een kopje thee plukt ze tijm en oregano als de eerste dikke druppels putjes in het droge gele zand van het erf drukken. Even later valt een stortbad recht uit de hemel. Vanavond maak ik pasta met sla, mijmert ze achter het keukenraam. De stevige bladeren van de kropsla dansen trillend in de regen. Of een gezonde sandwich? Met gesmolten kaas en tomaat op de jammie sappig overheerlijke ham?
Hij heeft deze keus zeer bewust gemaakt, er is géén weg terug. Wat ik doe is óók in háár belang, houdt hij zich voor. Vooral DAT helpt om sterk te blijven. In Dinan tankt hij vol en koopt bronwater. Tien kilometer buiten de stad draait hij op de rotonde richting Parijs, maar daarna zet hij de auto op de eerstvolgende parkeerplaats. Om een potje te grienen. Het wordt hem te veel, hij blijft zien hoe Eus vol vertrouwen bij dat hek stond te zwaaien. Hoe ze al die tijd haar goed gemutste zelf bleef zonder gezeur. Hij kon er geen klachten bij gebruiken terwijl hij als gezelschap niet te pruimen was, uitvoerig alle voors en tegens afwoog. Vanaf dat mister marionet-schoenveter, trillend als een pekinees in barensnood, hem dat vermaledijde vod gaf had hij het weggestopt. Toen hij eindelijk de moed vond.... meteen verpropt. Omdat hij er een hartverzakking van kreeg, ging hyperventileren. Hij klapte dicht om nooit meer open te gaan, leek het. Weer rilt hij van wat hij in één oogopslag overzag, daar aan de kade. Weg had hij willen rennen, oplossen, dood gaan. Meteen terug naar Nederland om zich te verstoppen in zijn eigen huis en er nooit meer uit te komen. Hoe graag zou hij deze achterlijke geschiedenis vergeten. Toen hij er nog wel een stokje voor had kunnen steken had hij niets gedaan en in de haven was het al te laat geweest. fatalistische gedachten vratenhem op totdat hij van de schrik bekomen was en weer helder dacht. Hij moest er iets positiefs uit zien te slaan, voordat hij hun plan opgaf of Eugenie erin betrok. Daarna zocht hij naar de oplossing en hij weet dat er veel, met stalen zenuwen, voor nodig is, om hier ongeschonden door te komen. Nu is hij sterk, op weg. Hij werkt gestaag naar het einde toe.
Zenuwachtig trekt hij het A-viertje uit zijn zak. Na de haven heeft hij HET maar één keer langdurig bekeken. Het 'plaatje' waar de 'boodschap' onder staat bezorgt hem wéér kippenvel. Tot in zijn allerkleinste bloedvaatje beschaamd, woedend en misselijk. Ook met zwart bandje over zijn ogen herkent iedereen hem. Handen en voeten gebonden aan idiote glitterkettingen speelt hij naakt de hondse slaaf in een sm-scene. Als hij het ding kantelt is hij gekruisigd aan zijn kont opgehangen. Het ergste is nog die smerige glitterende stok in zijn achterste. In combinatie met de erectie lijkt het een scheef getrokken kruis. Al meer dan een week kunnen maniakken hun gang gaan. Met hen klaarkomen, zich opgeilen, aftrekken en betalen.
"De complete film, ook van uw vrouw, vindt u op www.UNI-Formic-AIH.com!"
Daaronder het telefoonnummer. Getekend: Pierre du Terre. PM van Louis Marie Thierry Le Grand.
Nu noteert hij het internetadres plus GSM-nummer in zijn agenda, scheurt hun lot in kleine snippers om in de asbak te verbranden en steekt een sigaret op. Vreselijk, zo'n site levert een fortuin op voor misdadigers als Le Grand. Wie weet wat ze met Eugenie hebben uitgehaald? Arme Eus, met die rare droom, waarover ze niets vertelt. Hij kan zich er ook zonder de grove details een veel te duidelijk beeld bij denken.
Gelukkig weet ze niets… Oh Heer in de hemel, wat als het haar duidelijk wordt? Wie is bestand tegen zo'n ingrijpende vernedering? Toen hij als jonge knul nieuwsgierig op onderzoek ging, alles wilde ontdekken, kwam hij in sauna's en blackrooms heel wat tegen. Teveel rare snoeshanen. Niet voor niets nam hij er afstand van, een heel leven geleden. Hij gunt een ieder hun plezier, maar dit soort genot ligt hem niet en Eus, het naïeve schaap, is vrijdenkend, oh ja, zeer principieel, maar dat is makkelijk als je deze kant van het leven nimmer aan den lijve ondervond. Hij houdt van haar, op een oprechte niet seksuele manier en gooit het portier open, strompelt jankend naar de struiken om zijn afschuw in gele golven gal over de reeds bottende rozenknoppen uit te storten.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Kajieettt!!!!!! Gédverdegédver... Nee, deze zag ik ook niet echt aankomen, moet ik toegeven.
Dora: Zo, wat jij kan kan ik lekker ohook, hahahihi. ( grapje koy) - GoNo2
Knap!
Dora: Mooi compliment GoNo, dank je wel - Wee
JÉZUS, dát had ik helemaal niet zien aan komen!
Wat een smerige streek zeg.
Knap de spanning weer gezinderd ...
Dora: Oef, mooie feed Wee... Dank je wel...
Na al het opgeschroefde onderhuidse 'niet-weten' en hun gemodder in de kantlijn, het berusten, moest er wel iets 'enorms' achter zitten, vond ik.
Is wel fijn dat het bij de lezer aankomt. - bessy
pffffff
wat een spanning
dit had ik niet verwacht van die mooi Pierre
Eus en Paul moeten oppassen want die Le grand is een viezerik
groetekes bessy
Dora: Ja, chantage is geen kattenpis,
als men daar gevoelig voor is... maar wie weet. Morgen nog één aflevering en daarna gaat het achter de schermen verder... Dank je wel bessy...
|
