naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Dinsdag 27 juni 2013

door warket

Haar tandvlees is zonder tanden zo gevoelig. Aan de lepel slokt ze voorlopig nog in een ontwenning alsof het een tepel zou kunnen zijn. Ze wordt zo gulzig.

Ze kakt nu helemaal anders. In haar grijpen voorspel ik dat ze linkshandig is en ergens in haar ogen vermoedt ik iets heftigs van mezelf. Dagen zijn voor haar nu nog jaren en voor mij minuten. Zij kent de tijd niet eens. Die leer je pas later.

Dit gedicht, op een fietszadel in het veld geschreven, mag ze na twintig jaren of voordien lezen:



laat mij
vergeef mij
zonder te geven

beloof mij
nu
even rust
in een handkus van liefde

wil jij dan ook
als een losgelaten ballon
uit het gezicht verdwijnen
en niets achterlaten,
als een bereklauw
tussen mooie dingen?

feedback van andere lezers

• greta
  Heel indringend. Mooi van toon.
  warket: xx
• andremoortgat
  "A thing of beauty is a joy for ever" zei Keats
  Jij volgt dit voorbeeld
  warket: xx
• joplin
  prachtig gedicht!!!
  xx
  warket: xx
• Wee
  Mooi, Warket.
  x
  warket: x

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 8

Uitstekend: 4 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 4 stem(men)