Volg ons op facebook
|
< terug
42- 't Lijkt wel of het gisteren was….
We moeten wachten in de gang. Naast de deur van het kabinet hangt er een bakje. Als het lichtje groen wordt mogen we binnen. Nu staat het op rood. Er mankeert nog juist oranje om in de sfeer te blijven, denk ik dan. Misschien doen ze dat om opstoppingen te vermijden in de jeugdrechter z'n kabinet?
De eiken deur gaat open. Twee rijkswachters komen naar buiten met een meisje, die met gebogen hoofd tussen die twee loopt. Ze kijkt me eventjes aan, ik zie dat ze groene ogen heeft. Knap hoor! Ik vraag me af wat die uitgespookt heeft. Of is het ook een slachtoffer van dit onbarmhartig gerecht dat zich Jeugdzorg noemt?
Het lichtje is nog steeds rood. Ze zijn daarbinnen koffiepauze aan 't nemen. De jeugdrechter is zodanig blij van mij terug te zien, dat hij eerst z'n tranen moet drogen. Ik denk dat ik recht in z'n armen zal vliegen. M'n jeugdrechterke, zal ik murmelen, 'k heb je gemist…
Eindelijk, we krijgen groen licht. We mogen binnen. Het ruikt er naar boenwas, koffie en sigaren. In die volgorde. De jeugdrechter kijkt op van z'n papieren. Waarom doen die altijd zo gewichtig? Vraag ik me in stilte af. Hij wijst naar de stoel voor z'n bureau.
" Zozo, wie we daar hebben. Ga zitten, maak het u gemakkelijk en doe alsof je thuis bent…"zegt hij, met een stem waarvan ik duidelijk merk dat hij er geen snars van meent.
Hij neemt m'n dossier van een stapeltje dat even scheef staat als de toren van Pisa. 't Is kwestie van tijd voor het hele zootje tegen de vlakte gaat. Heimelijk hoop ik daar op. Maar om duistere redenen blijft het stapeltje in evenwicht…
" Zozo, uw verblijf in Huize Lingier is van korte duur geweest, zo te zien en te horen? Geen lessen getrokken uit 't verleden? De zoveelste kans weggesmeten omdat je een keikop bent? Jongen, wat moet ik met je aanvangen?"
Goeie vraag, waarop ik voor de vuist weg tien antwoorden kan verzinnen. Te beginnen met mij vrij te laten, misschien?
" Ik weet het niet, meneer de jeugdrechter. 't Was een onbezonnen daad, waarvan ik nu spijt heb…"
Beetje stroop aan de baard smeren kan soms wonderen doen. Spijtig genoeg heeft hij geen baard.
" Onbezonnen? Iemand die alles tot in de puntjes uitgekiend heeft ? Denk je dat ik een debiel ben?..."
Ik wilde bijna zeggen, ja, je moet toch een debiel zijn om de noden van de kinderen die je zijn toevertrouwd niet te willen zien. Maar ik zwijg, om het niet nog erger te maken.
" Er is momenteel geen plaats in Mol, maar ge moet niet treuren. Er is nog plaats in Ruiselede. Ze verwachten je daar met open armen. Voorlopig althans. Een week Ruiselede en daarna naar Mol. Zeg nu nog dat ik niet voor je zorg hé?..."
Z'n zorgzaamheid pakt me zodanig dat ik bijna in tranen uitbarst. Een week Ruiselede. Beter kan hij niet verzinnen, denk ik. Zal wel een week afzondering zijn…
Ik ben aangekomen op m'n vertrouwde plekje. Geloof me of niet, het was precies dat ik thuis kwam na een korte vakantie. De directeur was vriendelijk, zei dat hij er geen ballen van snapte. Waarom sturen ze jou naar hier voor een week? Wegens plaatsgebrek, zeg ik. Ja, maar wat moet ik met je aanvangen? Die vraag hebben ze al meer gesteld, zeg ik. En als aanbeveling een weekje afzondering? Wie denkt die jeugdrechter wel dat hij is? Je beste vriend of is de vriendschap al voorbij? Dat laatste zeg ik niet natuurlijk…
Ik zit in afzondering, met de deur van m'n cel open. Ik mag uit m'n cel, beetje helpen met het ronddragen van boeken, proper wasgoed en eten. Dat soort afzondering valt me geweldig zwaar. Grapje hé. Ik maak af en toe een praatje met de gestraften. Ze zijn blij dat ik er de tijd voor neem. De opvoeders laten me doen. Die zijn ook blij dat het rustig is. Kunnen ze hun gazet lezen of naar de tv kijken. Soms lig er een opvoeder gewoon te slapen aan z'n bureau. Opvoeden is een zwaar beroep, je moet dat niet onderschatten…
Kuifje. Kuifje en Robbedoes zijn de meest gevraagde boeken. Samengebonden in jaargangen. Ze wegen elk zo'n kleine tien kilo. Je kunt er een opvoeder mee dood kloppen. Een geducht wapen als je weet hoe je het moet gebruiken. 'k Heb hem dood geklopt met een Kuifje en z'n nek gebroken met een Robbedoes, meneer de rechter. Naar 't schijnt hield die opvoeder niet van stripverhalen….
Niet iedereen krijgt de gunst om te lezen of naar de radio te luisteren. 't Hangt allemaal af van de uitgesproken straf. Zoals een uurtje luchten in een leeuwenkooi. Zelfde systeem als in de gevangenis. Als het ware een voorbereiding op je latere carrière als delinquent. Oefening baart kunst, zeg ik altijd.
De week vliegt voorbij. Morgen ga ik op reis naar Mol. De vergeetput van de losgeslagen jeugd. Daar zullen ze me temmen. Jazeker, waar heb ik dat nog gehoord? Moet ik nu bang zijn? In zekere zin wel, maar m'n aanpassingsvermogen is zodanig getraind dat ik het wel zal overleven, denk ik….
©GoNo
feedback van andere lezers- dorus
knap
GoNo2: Dank u! - andremoortgat
Onveranderd goed
GoNo2: Dank u! - ivo
onuitputtelijk knap geschreven (ik weet niet meer welke woorden te gebruiken om het te duiden)
GoNo2: Dank u! - greta
Ik hou van je korte, duidelijke stijl. En toch zo pakkend.
Ik lees steeds mee, misschien niet altijd met fb, maar gewaardeerd.
GoNo2: Dank u!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 8Uitstekend:   4 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 4 stem(men) |
