writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

het holibigezin

door liesje

Eva legt de hand teder op haar buik en raakt het gekriebel aan. Het gevoel dat twee harten samen kloppen op het ritme van de ademhaling. Heel lief probeert ze teentjes en voetjes te vinden. Een blik op haar buik verraadt een groot gevoel van liefde. De natuur is sterk. Een eitje van haar vriendin nestelt zich in haar moedergevoelens.

Haar ogen sluiten zich en gaan even terug in de tijd. Haar zoektocht was moeilijk geweest. Ze had zich zoveel vragen gesteld bij haar eigen identiteit. Haar ouders hadden een schoonbroer gewenst, maar hun schoondochter was gelukkig ook onmiddellijk welkom. De schoonzoon werd slechts een onbekende spermadonor. Hun schoondochter werd schenker van een eicel die gedragen wordt door hun dochter. Hun schoondochter geeft hen een kleinkind.

Caro nestelt zich naast haar geliefde. Ze legt haar hand teder op de buik van haar geliefde en volgt de stampende kleine voetjes. Twee lichaampjes vinden dezelfde stroom des levens en energie kronkelt zich doorheen hun gezamelijke bloedsomloop. Heel liefdevol probeert ze het lichaampje aan te raken. Haar gevoel van liefde wordt verdubbeld en was reeds oneindig. De verbondenheid wordt gedeeld met haar vriendin en hun kind. Het eitje nestelt zich in haar moedergevoelens.

Vele blikken van onbegrip. Twee vrouwen kunnen niet de liefde van een papa vervangen. Eva en Caro voelen zich echter één in een wereld vol onenigheid. Deze liefde is uniek en toch raakt deze uniciteit niet de mens. Het verder zetten van hun liefde raakt enkel de krantenproducenten en zijn lezers.

Hun zoontje wordt geboren en glimlacht de wereld tegemoet.
Zijn leven werd reeds ongeboren veroordeeld, maar hij vindt een thuis.


...


Johan is nu zeven jaar. Hij groeit op tussen jongeren die het gevecht bestempelen van een scheiding. Hij voelt zich eenzaam. Niet omdat hij twee mama's heeft, maar omdat hij zich niet verbonden voelt met zijn vriendjes en vriendinnetjes die verdriet hebben om hun gebroken gezin. HIj kent enkel eenheid. Hij huilt omdat hij zich een buitenstaander voelt en zijn mama's nemen hem zachtjes in de armen.

"Alles komt goed Thomas. De wereld lacht je toe."

Johan wordt ouder en de jaren verstrijken.
Bij elke verjaardag denkt hij met een steeds vrolijker gevoel aan de liefde waaruit hij is ontstaan.



 

feedback van andere lezers

  • Theo_Roosen
    Mooi en teder beschreven. Groetjes, Theo.
    liesje: Dank je Theo... echt wel!
  • SabineLuypaert
    derde paragraf zou ik de tweede geliefde verwijderen, men weet al dat het over haar gaat he, en nu met dubbel gebruik, gaat de indruk die de zin laat beetje in de mist,. Inderdaad teder geschrveen, maar de overgang van suikergelukkig naar 'Johan is nu 7' gaat te bruusk zo, ik mis overgang, anders opvangen met * of zo tussen enkel witregels, maar liever nog overgang in tekst ;)
    liesje: Dag Sabine,
    misschien pas ik mijn tekst nog wat aan!
    Ik vind jou feedback heel nuttig en wil er wel rekening mee houden.
    Bedankt voor het weergeven van jou uitgebreide commentaar!
    Groetjes,
    Lies
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .