Volg ons op facebook
|
< terug
Once Upon a Post-It -4- (Slot)
Reeds twee uur geleden heb ik opgegeven te lezen wat mijn hand individueel neerschreef. Zoals ik al gevreesd had, werd ik getergd en gesard tot mijn lijden mij noopte de angst te overbruggen het einde te missen en toch de voorlaatste geschreven bladzijde in de vrije hand te nemen en te lezen. Woorden schuren langs mijn netvlies, als ware ze het laatste wat ik zie voor de dood zijn slag slaat. De man met de Post-It blijkt nog lang niet uitgebeuld. Ik weet nu al dat ik nooit meer een Post-it in mijn buurt zal kunnen verdragen. In stilte vervloek ik Spencer Silver en Arthur Frey. Zij zijn immers de aanzet geweest tot dit alles. Waarschijnlijk zitten zij net als mijn bovennatuurlijke ingever en aanzetter tot deze vertoning, een hartelijk potje te lachen en te kaarten bij een hemels biertje. Terwijl ze grijnzend naar beneden kijken van op hun wolk en hun lol niet opkunnen, met het leed dat ze mij verschaffen. De Pullitzer kan mij, heel even, een fractie slechts, bijna gestolen worden. gelukkig besef ik tijdig dat vette Morgana daar voor iets tussen zit.
Mijn lichamelijke uitputtingsdrempel was nu zo nabij dat alles er knus en knuffel begon uit te zien. 'Misschien kan ik wel een tukje doen,' dacht ik. Misschien schrijft de pen wel verder wanneer ik aan tafel blijf zitten en heel even mijn ogen sluit, heel eventjes maar. Ik betrapte me er zelfs op te slapen met de ogen open, een heel rare gewaarwording. De man met de Post-It kwam ook steeds dichter, hij leek bereikbaarder. Ik kon mezelf zien in zijn pupillen, zo dichtbij was hij. Helaas, bracht de angst die ik las in zijn ogen als bekeek ik mezelf op afstand, me met één slag weer naar de realiteit. Er woelde chaos in mijn hoofd en de waanzin stond af te lezen op mijn gelaat. Heel even was ik mezelf niet, verloor ik mijn ziel in de pen, die net haar laatste vulling begonnen was. Nog 24 pagina's en het verhaal moest af zijn, want ik had geen vullingen meer.
'Maar wat als het verhaal nog niet af was dan? Wat als de muze niet wilde verder schrijven met een ordinaire balpen? Wat als het einde daardoor in het ongewisse bleef? Wat als die elf centimeter hoge papierstapel die hier lag, voor niets zou zijn geweest? God hemel, Jezus, Maria en alle Goden van de literatuur. Wát als ik hier voor niets in eigen stank gezeten heb met een knal van een verhaal waar de plot van ontbreekt? Wat dan? WAT DAN? WAT...
Op slag was ik weer bij mijn positieven. Het verhaal MOEST af. Hier hielp geen lievemoederen meer. Een siddering kroop als voorbode over mijn rug en smeulde fervent na. Plan 'Terminal,' schoot in werking. Ze konden daarboven maar zien dat de boel af raakte.
'Idioterie blijkt nooit onvruchtbaar.' Bedacht ik toen ik de laatste nog natte paragraaf las. Mijn arm voelde onderhand aan als een of andere aliën. De pijnen die ik maar net overleefde, waren hels en toch afstandelijk. Net of een nieuw bewustzijnniveau was bereikt. Het zevende, telde ik even snel na. En was zeven geen Goddelijk getal?
Dus als God mij nog één keer goedgezind was, zou dit 'het' laatste hoofdstuk wel eens kunnen zijn. Een melodie rilde na in mijn lichaamsdeel dat solidair meezong.
Dit verhaal was duidelijk de embryonale fase al enkele driehonderd negenendertig pagina's voorbij. Mijn vingers kraakten, mijn lichaam huilde, de klok leek een race tegen de tijd begonnen. Tót, mijn hand opeens omhoog ging en ik de pen vervolgens een grote krul zag trekken onder het laatste geschreven woord, wijl ze opeens nadampte.
Ongeloof tartte even mijn zinnen, tot mijn lichaamsdeel dat daarvoor speciaal ontworpen is riep; 'Vive l' extase!' Wijl het geheel dat mij maakt tot wie ik ben, rechtsprong, om vervolgens als een baalzak dood neer te vallen.
Dus als God mij nog éénkeer goedgezind was, => één keer (los)
feedback van andere lezers- togu_hang
SCHITTEREND Sabine ... tjonge ... als ik dat gevoel ooit heb dan hoop ik dat ik jouw pen effe kan lenen
groetjes
SabineLuypaert: soms hoop ik dat ik die pen ook kan weervinden (shy) heel dank je wel - lin
Dit heb je grandioos afgerond Sabine. Heel meeslepend, (ik viel bijna mee in slaap ;)).
Ik zag wel ergesn "...de dood zijn slag slaagt" ik denk dat je daar "...slaat" bedoelt?
Ik ga voortaan weer vulpennen gebruiken!! Liefs, lin.
SabineLuypaert: haja dat bedoelde ik inderdaad, (is weer mijn vlaams dat er tussensniept he), snel veranderd, heeeeeel dank je wel Linnetje, ook voor 't immens compliment - lief
ik proef nihilisme
in het plot, spannend Sabine
komt er een vervolg?
SabineLuypaert: (shy) een vervolg zal moeilijk gaan he, 'k ben net dood neergevallen ;) lmaar in dit genre zou ik graag een boekje vullen met leukvreemde verhaaltjes (smile) dus ik hoop je nog te kunnen lokken naar een verhaalke ;)
heel dank ejw el voor je reactie he - ERWEE
Effenaf schitterend slot Sabine.
Alleen zo jammer dat je nu dood bent.
Zal ik dan je biografie schrijven?
Posthuum?
Saskia De Coster schrijft ook een roman die omtrent 5000 pagina's dik moet worden.
Zou die dat ook doen met vullingen?
even deze:
'Idioterie blijkt nooit onvruchtbaar,' bedacht ik toen ik ...=>
'Idioterie blijkt nooit onvruchtbaar.', bedacht ik toen ik ...
(kwestie van leestekens)
Dus als God mij nog éénkeer goedgezind was, => één keer (los)
SabineLuypaert: groot bedankt voor 't compliment, de zetfoutjes zijn ook aangepast, zij het met hoofdletter en niet met .', (smile)
ge moogt gij mijnen bio schrijven posthuum, kben al groot kerieus en al hihi, toekijken dvanaf mijn wolkske dan he bedoel ik, daar waar dak dees reactie nu schrijf en zo (winkt vettig)
ps: kvinnetookzonde dak dood ben (sad) maar dat was de beste plot voor dit verhaalke ;) uit de reeks vreemde sabollekes - Rob
en nu maar hopen
dat die hogere macht
er ook aan dacht
de blaadjes te nummeren
(smile)
SabineLuypaert: gutgut, en ik kan het niet meer zien he (smile) is te ver weg om te lezen zonder bril vanaf men wolkske ;) - muis
Ik hoop Sabine, dat ik uitgenodigd ben op de koffietafel:) Je kunt misschien een vervolg schrijven jij als engel, zwevende geest, godin die op de wereld neerkijkt:)
Neem je Post itjes dus maar gauw mee:)
Groetjes
SabineLuypaert: (smile) Godin (smile) kijk zie dat spreekt me wel aan, want fictief kan ik dat best zijn he, (in realitiet verval ik in de kleik der kapoentjes ;)
|
