|
< terug
zesjarige GEOX wijsheid
Maanden heeft hij aan mijn kop gezeurd. Werkelijk alles heeft hij uit de kast gehaald, om zich ten einde raad tot mijn zus te wenden, die als ware 'merk-freak' door het leven gaat. Meerdere malen heeft ze aan mijn hoofd lopen zeiken over de kleding van mijn kinderen, om over mijn kleding maar te zwijgen.
Ze schijnt maar niet te willen begrijpen dat merkkleding niet aan kinderen besteed is en al helemaal niet aan die zesjarige van mij, die soms na één dag al een gat in zijn broek heeft.
'Dan móet je juist merkkleding kopen,' had ze eens gezegd, 'die zijn kwalitatief namelijk veel beter.'
Ja, ze weet het leuk te brengen, die zus van mij. Iets wat die jongste van mij haarfijn heeft aangevoeld, want na een middagje winkelen met zijn tante, kwam hij thuis met afgrijselijke GEOX schoenen.
'Zie dat koppie dan' zei mijn zus vertederd, toen mijn zoontje glunderend de schoenen uit de doos haalde.
'Je had hem in de winkel moeten zien,' vervolgde ze, net zo blij als mijn zoontje, 'echt zóóó lief'
'Neem hem een weekje in huis,' gromde ik, terwijl ik met ogen knipperde tegen de knal groene kleur die de schoenen hadden, 'eens kijken of je hem dan nog zóóó lief vindt.'
'Hadden ze trouwens geen andere kleur?' voegde ik eraan toe.
'Hij vond deze leuk' antwoordde mijn zus.
En hij vond ze leuk. Neongroen of niet... Hij droeg ze dagelijks. Het liefst ook nog in bed.
Anderhalve week heeft die hype geduurd. Toen kwam hij strontsacherijnig uit school.
'Wat is er?' vroeg ik verwonderd, toen hij zijn GEOX boos in de gang smeet. Iets wat hij niet eerder gedaan had, zelfs niet met zijn stomme schoenen.
'Mijn voeten zijn nat' was zijn antwoord.
'Dan moet je niet in plassen stampen.'
'Ik heb niet gestampt,' viel hij uit.
'Nou... aan je broek te zien heb je aardig in de plas gestampt.'
'Ik heb niet gestampt,' herhaalde mijn zoontje boos, 'ik heb getest.'
'Getest?'
'Ja, en nu zijn mijn voeten nat.'
'Wat moest je testen dan?'
'Die gaten.'
'Welke gaten?'
'Die ademen natuurlijk.'
Ik snapte er werkelijk niets van, en ik bleef hem verbaasd aankijken.
'Nou,' riep hij boos uit, 'ze liegen! Ze liegen echt. En ik trap er niet meer in.'
'Wie liegt?' En ter ondersteuning keek ik naar mijn oudste die er wat grinnikend bij stond, maar mij niet de verklaring wilde geven die ik graag wilde hebben.
'Die mannen' schreeuwde mijn zoontje gefrustreerd en diep teleurgesteld.
'Op de televisie hebben ze gezegd dat ze alleen ademen en geen water doorlaten' verduidelijkte mijn oudste zoon eindelijk.
'Ja,' riep mijn jongste uit, 'Maar dat doen ze dus wel... Ze laten heel veel water door... en ik hoef ze dus nooit meer! Die stomme liegebeesten.'
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
LOL liegebeestschoenen haha, die is zalig (ik bedoel, ocharme da manneke, zo misleidt door de reclame en zo ) (smile)
yrsa: Hij was echt zwaar teleurgesteld! En hoe ik hem ook aan zijn verstand heb proberen te brengen dat in een plas staan/stampen niet de bedoeling is... Voor hem is het gedaan. Hij wil ze niet meer aan.
Thnxx Sabine voor je heerlijke fb!
groetjes xx - muis
hoho:) ik heb deze twee maal moeten lezen Yrsa. Het einde dan toch:) Het ligt aan mij hoor:)
Maar ik heb hem:) Zoiets als visjes?? Alleen ademenen maar... hhahahaha:)
Dit verhaaltje is goed, heeft ook weer de nodige humor maar niet zo pikant als de vorige.
Goed, het kan niet elke dag feest zijn hè:)
Toch een uitstekend! Ik heb weerom genoten:)
groetjes
yrsa: Dank je wel muis :-) voor je eerlijke fb en trouwe bezoek :-) Waardeer dat :-))
groetjes xx
|
