|
< terug
alcoholisme
Liefde voor zichzelf. Voor de 24-jarige Nele was dit één groot onbekend vraagteken. Haar eigen lichaam was een riool vol alcoholpigmenten. Bier was haar grootste vriend. Voor drank kende ze een grotere liefde als voor zichzelf. Ze omarmde het. Ze dacht eraan bij het ontwaken en voor het slapen gaan. Wie ben ik? De spiegel weerkaatste twijfel en zelfs haat weerspiegelde terug.
Op een bepaalde dag was Nele aan de rand van de dansvloer in elkaar gezakt. Door haar grote liefde kon ze haar eigen lichaam niet meer dragen. Op de roes van detergenten wiegden haar benen heen en weer. Het ritme van de muziek was niet meer terug te vinden. Op een moment kwam Koen naast haar zitten. Hij was even doorgezakt na een harde dag werken en besefte dat zijn maag meer was gevuld met bier als met eten. Een maaltijd nemen had hem die dag teveel tijd gekost en de dansvloer wiebelde. Dag meid, stamelde hij, op een dronken manier.
Niet meer wetende wie ze echt waren, kusten ze elkaar en de nacht bracht hen naar een gezamelijk bed. De ochtend kon zelfs niet vertellen wie naast hen lag. De morgen kende wel één groot verschil. Koen dacht nooit meer te zullen drinken en Nele verlangde reeds naar haar nieuwe dosis high-kick-drinking. Door samen te slapen kregen ze een band. Ook de afgezopen avond ergens in mei 2008 deed hen beiden lachen. Enkele weekends gingen ze samen op stap en een paar keer belandde de wijsheid terug in de kan, maar een vriendschap stond in bloei.
Een enkel ogenblik verbrak echter de roes van enkele weken. Nele werd nogmaals afgewezen op een sollicitatiegesprek en alles werd haar teveel. Ze voelde zich niets, of toch, ze voelde zich één met alcohol. Waarom was Koen de voorbije weken steeds naast haar blijven wandelen, een gedachte die vele gevoelens bij het meisje had losgemaakt. Ze omarmde hem, maar hunkerde ernaar om haar liefde voor Koen niet meer te moeten delen met haar liefde voor bier. Ze wou zich voor één keer nuchter voelen. Ze wou één worden met twee en niet met drie.
Nele huilde en rolde zich als een kleine kitten in de armen van Koen. Het was een ander gevoel als de gekke avonden die ze ondertussen reeds hadden gedeeld. Ze was geen stoere kattin, maar een klein en fragiel wezentje. Het komt goed meisje; het komt allemaal goed. Dit waren de enige woorden die Koen troostend kon vinden. Als een echte man had hij het gevoel dit meisje te moeten redden, maar beiden wisten niet goed hoe.
Enkel tijd kon hen raad brengen en tijd was nodig. Nele zuchtte en wist dat dit het moment was dat ze afscheid moest nemen van iets wat al heel lang haar beste vriend was. Ze voelde zich aanwezig op een begrafenis. Enkel deze vergelijking kon weerspiegelen hoeveel ze hield van de fles. Gelukkig was Koen er, om het intieme afscheid te kleuren met lichte tinten van hoop. Hij voelt niet wat ik voel, dacht Nele, maar is er wel. Het gevoel overrompelde haar dat Koen haar wel even kon ondersteunen, maar dat ze zelf een lange weg moest afleggen. Nu wist ze echter waarom: een nieuwe liefde!
feedback van andere lezers- Ghislaine
Een maatschappelijke ziekte, ontstaan uit eenzaamheid.
Liesje: vaak wel Ghislaine, dat is waar... bedankt voor de FB!!! - sproet
mooi einde! liefde voor de fles of opbouwende liefde!
het geheel is mooi omschreven, de onmacht en de zoektocht naar geborgenheid, is wat ik er in lees.
liefs, sproet :-)
Liesje: Dank je Sproet voor het lezen en de feedback... de gevoelens die je schetst, zijn de gevoelens die ik hoopte weer te kunnen geven... - innerchild
Een bijzonder verhaal, Liesje ... en ik heb het graag gelezen.
Vlot geschreven ook !
Liesje: Dank je voor het lezen en de feedback! - Klaver4
mooi verhaal liesje!
gr
klaver4
Liesje: Dank je ... jammer genoeg levensecht... - Hoeselaar
We zien dit in onze buren, het is een liedje zonder einde en wat erger is het trekt de hele familie mee de dieperik in
Willy
Liesje: dat is waar... jammer genoeg is alcohol soms een stroom die diepe kerven nalaat...
Bedankt voor het lezen en de feedback! - Mistaker
Mooi beschreven.
Liefs,
Greta
Liesje: Bedankt Greta!
|
