|
< terug
titel gekend, maar ik wil het nog niet zeggen... hoofdstuk 1
'Nee Merel, blijf hier en hou je nu eventjes kalm!'
'Gaan we naar huis mama?'
'Wees nu eens alstublieft vijf minuten stil, hou je braaf en gun mama haar eigen gedachten. Als je mij dat gunt gaan we straks naar de speeltuin in de Ster.'
Madeline keek haar dochtertje recht aan en zag dat haar woorden effect hadden. Merel keek haar vluchtig in het gezicht, sloeg haar ogen neer en waaide heen en weer met haar lange haren in de lentewind. Haar poging om te tonen dat ze niet content was, maar, ze hield haar mond en bleef staan.
Het aantal aanwezigen op Richards begrafenis verwarde haar. In gedachten had ze zo vaak op deze zelfde plek gestaan. Trouwens ook in de realiteit. Tijdens alle voorbereidingen was de waarheid over Richard duidelijk geworden precies op deze begrafenis waar ze slechts twee of drie aanwezigen voorzien had. Deze realiteit leek anders. Nochtans zou niemand ooit kunnen beweren dat ze over een nacht ijs was gegaan. Ze had talloze pogingen ondernomen om deze begrafenis te vermijden.
Het Lot hielp haar: Rob, die de mis leidde daarstraks had geen tijd voor haar vandaag. Dat was een zegen en ze besefte dat. Het risico was groot dat ze haar drang om door een mens vergeven te worden niet onder controle hield vandaag. Haar nieuwsgierige kant vroeg zich af of de absolutie van een priester de macht zou hebben om haar de laatste beelden van Richard, schokkend op zijn rug, te doen vergeten. Van waar die drang om vergeven te worden door een mens? Ze wist dat niemand haar kon begrijpen. Drie volle jaren had ze erover gedaan om te beseffen dat Richards fysieke dood de enige oplossing bleef. Het laatste en ultieme redmiddel. Was je echt een moordenares als je iemands leven met misschien vijftien jaar inkortte om iemand anders vijftig jaar geluk te gunnen? Ze deed het om de man die ze meer dan wat ter wereld beminde, zijn weg naar de vrijheid te gunnen. Hij stond drie mensen verwijderd van Rob die met gebogen hoofd en in priestersornaat dingen zei die ze vanop deze afstand niet kon horen. Zijn knappe bleke gezicht zwijgzaam, zijn lijf immobiel, ongevoelig voor de wind die toch wel fameus waaide. Zou hij Robs woorden begrijpen of was hij in gedachten verzonken?
'Mama, de vijf minuten zijn om!'
Madeline verplaatste haar aandacht van de scene waar ze aandacht aan wilde besteden, naar haar dochter aan wie ze aandacht moest besteden. 'Consequent zijn en al je beloften houden.' Ze hield er zich rigoureus aan.
Haar dochter zou nooit in haar ontwikkeling geremd worden door een onvoorspelbare moeder. Ze greep de hand van haar dochtertje en de sprongen die het kind maakte zorgden ervoor dat haar glimlach geen enkele moeite had om spontaan te voorschijn te komen.
Wordt vervolgd...
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
benieuwd waar dit heen gaat...
Magdalena: Ik heb de indruk dat ik EINDELIJK begrpen heb dat je via schrijven een alternatieve wereld kunt én moogt creëren :):):) - jan
een geweldig begin Karine!
XXX
Magdalena: Dank je Jan!
XXXX - Ghislaine
Super
Magdalena: ik ben heel benieuwd naar reacties Ghislaine :):):) - lief
leest als een film Karine!
liefs
Magdalena: Dank je lieve Lief! Zalig Kerstfeest!
XXXX! - aquaangel
prima, ik ben nu ook binnen in dit schrijfsel ;)
Magdalena: Goh Aqua, dit voelt aan als werken, aan iets waar ik verdikke al twee jaar op zit te broeden en dat iedere keer te slap en krachteloos wordt. Deze keer wil ik er voor gaan :):) - sproet
ben achter met lezen, maar het heeft zijn voordeel dat ik door kan gaan naar het vervolg.
spannend begin in ieder geval.
liefs, trees
Magdalena: Trees, ik ook! Ik zou er NIETS mee inzitten om nooit meer te gaan werken... dit alles is boeiender en drijvender :):):) - Mephistopheles
Leuk begin. Ik sta heel wat achter met m'n lezen wegens tijdgebrek maar ik ben aan m'n inhaalmanoeuvre bezig,
grts.
Magdalena: you too...? (ik MOET 'Brutus' weglaten en heb mij hier immens geforceerd om niet TU QUOQUE te schrijven)
Dank je voor het lezen en... als je tijd hebt, aub STRENG zijn op 'oninteressant, onbegrijpelijk' en zo? Ik heb de indruk dat jouw schrijven spontaan goed is, maar ik heb kritiek NODIG.
XXXX - pieter
Intrigerend geschreven. Ik val er zo maar in en op de een of andere manier pakt het mij. Is dit een begin van een groter verhaal of is er al iets vooraf gegaan?
Groet,
Pieter.
Magdalena: Dit is het begin van de verwerkelijking van een roman waar ik al jaren op aan het broeden was, maar het ei leek niet legbaar. Ik denk dat het kindje rijp is nu :):):) - Rob
Alhoewel "priesterornaat" miischien juist is, zou ik toch voor "priestergewaad" gekozen hebben.
De afwezigheid van een beschrijving van de rest van de aanwezigen geeft een "inzoom" effect wat de geheimzinnigheid ten goede komt.
Magdalena: Ik hou het nog wat in beraad. Als het wordt wat ik wil ligt er nog aardig wat werk voor de boeg, met vaak herlezen en wikken en wegen.
Ik heb verdikke jouw feedback backwards gelezen :):)
|
