|
< terug
Kans armoede. Dag 049
Kans armoede heb ik altijd een zeer slecht woord gevonden. Er zijn altijd kansen. Het komt er op aan hoe men met die kansen weet om te gaan.
Dertig jaar geleden begonnen ik en nog twee andere vrienden een zelfstandige zaak. Los van elkaar.
Ik kwam uit een arbeiders gezin die doordrongen was van de leuze arbeid maakt vrij omdat er toen geen andere keuze was sociale voorzieningen werden met mondjesmaat bedeeld wie niet arbeidde die had geen brood en wenkte de totale armoede de totale uitsluiting. Een van de gebeurtenissen zal ik nooit vergeten een gezin die steun kreeg van de openbare onderstand het huidige O.C.M.W. daar deed de sociale assistent tot en met controle in de koelkast. Wie betrapt werd met koffiekoeken bij het ontbijt werd gestraft. Armoede was een misdaad.
Vanaf mijn veertiende jaar moest ik het fabriek in. Tien jaar later rolde ik door een idee in een zelfstandigen status. Om u een voorbeeld te geven toen men mij vroeg wie mijn boekhouder was zei ik, "wat is een boekhouder?" Nergens vond ik steun enerzijds was er mijn directe omgeving die mij het niet alleen ten zeerste afraadde. Ze probeerden door allerlei manipulaties er voor te zorgen dat ik het idee om die zaak op te starten opgaf. Anderzijds waren er de 'vrienden' die het idee alleen genegen waren om er zelf een slaatje uit te slaan. Maar ik hield vol samen met enkelen die niet alleen het idee genegen waren en waar ik ook ten zeerste kon op vertrouwen hielden we het 4 jaar uit.
Mijn twee andere vrienden die dertig jaar geleden ook een zaak opzetten daar verliep het anders.
Zij kwamen uit nest zelfstandigen. Ze kregen een omkadering door hun naaste omgeving die hen begeleide bij leningen, boekhouders, het ontduiken van, belastingen.
Eén telefoneerde mij een jaar geleden midden de nacht op hij had zijn bedrijf net voor 1 miljard BF verkocht. Een bedrijf waar ik hem dertig jaar geleden het idee had voor geleverd.
De andere is ook al dik en duur binnen. Hij verkoopt al jaren lang kledij die gemaakt wordt in swetsjops vroeger in Pakistan nu in Londen en die hij verkoopt aan 'progressief' links. Ik moet altijd lachen als er weer zo een progressieve linkse in een lederen punk vestje zie lopen. Die punk vestjes komen namelijk uit de swetsjobs waar kinderarbeid geen onbekende is.
Men moet er toch maar in slagen kleren die door kinderarbeid zijn vervaardigd te verkopen aan progressieve groenen en roden.
Als u niet weet welk model van punk vestje ik bedoel de schrijver van de godverdomse dagen loopt er tegenwoordig mee aan zijn lijf op TV, reclame aan het maken voor een dichters feest in Gent. In de vooruit
|
