Volg ons op facebook
|
< terug
29 De Bunker
Al fluitend liepen ze de marmeren trap af, die in een kasteel niet zou misstaan hebben. Beneden aan iedere trapleuning stond op een sokkel een engel. Harry vond het geweldig toepasselijk, die Duitsers hadden een apart gevoel voor humor. Zouden die engelen naar de hemel verwijzen ? 't Zou de eerste niet zijn, die zodanig afgeranseld werd dat hij of zij linea recta naar de hemel ging. Zo die al bestond....
Het was er druk, de Sicherheitsdienst & Gestapo werkten op volle kracht. Het was een komen en gaan van SS-beambten en Gestapomannen. Harry vroeg zich af hoe groot die ondergrondse verdieping wel was. Iedereen sprak over de bunker, met een grijnslachje. Harry was niet nieuwsgierig, maar hij was wel curieus.
" Zeg Franz, zijt gij al beneden geweest in de kelder of beter gezegd in de bunker ?"
" Nee, Harry, en ik heb er weinig zin in om van dichtbij kennis te maken met dat voorgeborchte van de hel.."
" Kom Franz, we gaan eens kijken, 'k ben toch officier voor iets hé ?"
En de daad bij het woord voegende, sleurde hij Franz gewoon mee. Niemand lette op hen, hoe zou het ook. Een SS-Sturmbannfuhrer met een SS-polizei vielen hier net op, aangezien het hier wemelde van officieren en ondergeschikten.
Ze daalden de trap af naar de bunker, die om de meter verlicht was. Men zag duidelijk de bloedsporen op de grond van mensen die over de grond gesleept waren, na een zoveelste verhoor. Er zat een SS-korporaal aan een tafeltje met een lijvig boek voor hem, waar de gevangenen in- en uitgeschreven werden. Hij keek eens vanuit z'n ooghoeken naar beide mannen, knikte en liet hen begaan. Harry knikte hautain terug. Toen ze de bocht omgingen zagen ze langs beide kanten van de gang dikke eiken deuren. Er zat in iedere deur een kijkgaatje en een doorgeefluikje. Harry keek naar binnen en schrok van wat hij zag.
Aan een haak die vastgemaakt was in het plafond van de cel, had men een touw gespannen. Een man hing met z'n armen vastgebonden achter z'n rug, zo'n halve meter boven de grond. De man was bewusteloos of dood. Of toch niet, want plots hoorde Harry de man kreunen. " Help me, help me, bitte, bitte wasser, wasser."
" Da's een terrorist, die een aanslag wou plegen op de Fuhrer, onze dierbare Leider. Hij krijgt een speciale behandeling, een vriendenbehandeling. Met alles er op en er aan. Een voorkeursbehandeling, als het ware..."sprak de korporaal, die achter hen opgedoken was.
Harry verschoot zich bijna een bult. Als er iets was waar hij niet van hield, was het dat stiekeme gedoe van die SS-ers.
" Geef die man toch wat water te drinken."
" Het enige dat die terrorist kan krijgen is azijn, maar 't zal hem niet bekomen, denk ik....."
" Franz, geef die man water, nu onmiddelijk...."
Harry's stem weergalmde in de bunker. Er klonk kwaadheid in z'n stem, niet omdat hij medelijden had met die arme man, maar omdat z'n bevel niet onmiddelijk uitgevoerd werd.
" Herr Sturmbannfuhrer, mag ik er u op wijzen, dat de verzorging van de gevangenen mijn verantwoording is en mag ik u vragen waar u het recht haalt om tegen een bevel van de Fuhrer in te gaan. Ik heb hier nog officieren weten binnen brengen en na een behandeling riepen ze allemaal op hun moeder...."
" Korporaal van m'n kloten, stuk onbenul, stuk volgevreten varken, ge moogt alles vragen, maar of ge een antwoord zult krijgen is een andere vraag. Ik ben tot nader order nog altijd uw meerdere en als ge niet maakt dat ge vanonder m'n ogen zijt, sluit ik u eigenhandig op in één van die cellen. Kunt ge eens bezinnen over het feit dat ge de orders van een meerdere negeert. En doe nu die cel open."
Franz had intussen water in een kom gedaan en haastte zich naar Harry. De korporaal deed de cel tegen z'n goesting open. Dit zou een staartje krijgen, nam hij zich voor. Dit zou hij rapporteren, en 't was te hopen dat die ongelikte beer van een Sturmbannfuhrer in z'n handen viel...
Harry ging binnen met de kom water en liet de koord zakken. De man viel neer op de grond en beefde over gans z'n lijf. Franz hielp de man min of meer recht zitten. Franz had al veel meegemaakt, maar dit was zelfs voor hem iets te veel van het goede. Hij moest braakneigingen onderdrukken. De man z'n gezicht was compleet in moes geslagen, z'n rechteroog hing gewoon uit z'n oogkas. Was dit wat men noemde een voorkeursbehandeling ? Harry kwam naderbij en bij het zien van de man deinsde hij geschrokken achteruit.
De man keek hem aan met z'n één oog en leek wel te zeggen " Ken je me nog ?".....
©GoNo
feedback van andere lezers- killea
Super+++ writing Noel
xx
j
GoNo2: Dankuwel ! - Magdalena
My dear...
Weet je wat ik zo waardevol vind? Moest de oorlog op dit moment gedaan zijn, dan zouden Franz en Harry als 'zwarten' doodgeschoten worden. Terwijl het besef pas begint door te dringen.
GoNo2: Dankuwel! - jack
Dit is het beste stuk van je verhaal tot nu toe. Lekker duister!
GoNo2: Geschreven in het donker hé ? - Mephistopheles
Graag gelezen, inderdaad één van de beste stukken.
Gr.
GoNo2: Dankuwel ! - Mistaker
Top!
Groet,
Greta
GoNo2: Dankuwel ! - henny
Zo heftig! Misselijkmakend, maar, ja het gebeurde. Goed dat je het beschreef!
GoNo2: Bedankt voor het lezen !
|
