writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

2. Een hapklaar tussendoortje

door Innaamvan

De inwoners van Vijfwegen geloofden heilig dat het Kruispunt behekst was. Er waren gruwelijke dingen gebeurd op het kruispunt, net op het midden van de vijf wegen. Mensen met snode plannen trokken er, gedekt door de duisternis naartoe. Om de bewoners van het Kruispunt op te roepen. Ze sloten smerige deals en duistere pacten. Eeuwen en eeuwen lang kwamen de mensen van ver om hun duistere zaakjes te regelen, daar in Vijfwegen. In het midden stond De Knotwilg, die Ene boom die zoveel meer was dan een boom, die boom die er volgens de oudjes al altijd oud had uitgezien en nog nooit in bloei had gestaan of blaadjes had gedragen, ook al was de stam gezond en waren de takken sterk. Zo ene van de soort dat een heel landschap kon domineren. Een reus van een boom.
Er cirkelden altijd zwarte vogels rond de dode takken. Roepend en naar elkaar pikkend. Het was die boom, die bron van alle kwaad was. De Poort tot een wereld waar de mensen geen weet van wilden hebben. De Anderen kwamen via de Boom, de duistere schimmen van de nacht. Ze kwamen op de vraag van mensen met snode plannen. Plannen die het daglicht niet mochten zien. Plannen die ze zelf niet konden uitvoeren.

Daar gingen mensen naar toe als ze iemand wilden vervloeken. Als de hond van de buren, die 25uur per dag kefte en de baby wakker hield, eindelijk voor eens en voor altijd moest zwijgen. Daar ging je naartoe als je klasgenootje jouw knikkers had gejat en ze niet wilde teruggeven. Het kon ook erger. Veel erger...dat het te gruwelijk was om in de kronieken van Vijfwegen op te nemen.
Je hing, als lepe ziel, uiteraard om stipt middernacht, je boodschap in de oude knotwilg die daar stond. Toen nog in het midden.
Met een rood lintje bond je aan één van de takken. De enige die dit gadesloegen waren de tientallen zwarte oogjes van de vogels.
Daarna draaide je vijfmaal om je as en groette je de vijf wegen met een buiging. Wie zo stiekem wegsloop liet ook altijd een snee brood achter en een kan bier. Zelfs het Kwaad houdt van een goed glas op tijd en stond.

 

feedback van andere lezers

  • warket
    Gisteravond had ik het halfdronken vluchtig gelezen en vandaag lees ik het opnieuw. Met genoegen.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 3

Uitstekend: 1 stem(men), 50%
Goed: 1 stem(men), 50%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 2 stem(men)
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .